„...Од средината, окруженоста, осаменоста, специфичноста на личностa и се што е врзано со афенитетот и психата на творецот, зависи и изборот на темата. Па според тоа, каква тема ќе одбере - такво значење ќе имаат (сликите). Од друга страна, кога авторот веќе „избрал“ тема, се соочува со проблемите на ликовниот израз кој треба да биде индивидуален, препознатлив, свој. Кога ќе се спојат сите тие компоненти треба да се роди сликата. Па и тогаш, прашање е дели ќе биде прифатена од публиката. Борбата на авторот со самиот себе си да создаде оргинално, препознатливо дело e онолку тешко колку успеал да го наметне своето ликовно знаење и искуство да ја „натера“ публиката да го прифати.
Роден е на 30-ти јуни во Тетово, како трето дете од вкупно шест - три сестри и двајца браќа, од татко Славе (Воислав) Кузманоски, прочуен мајстор, ѕидар којшто заедно со татко му Митре (Димитрије) и стрико му Илија, кои имале своја тајфа, ќе гради куќи и згради низ целиот Балкан, напуштајќи го родното Тресонче и на крај ќе се настани во Тетово каде што ќе продолжи да гради, но за себе нема никогаш да направи куќа, затоа што сите шест деца ќе ги школува во високи школи и мајка Неда Манојловска, кротка, ведра и способна домаќинка која имаше задача да бдее и да ги одгледува шесте деца. По мајчинска линија, потомокот на Рафе (Рафаиљ) Манојловски, исто така од Тресонче кој како вреден и способен столар-дограмаџија ќе се настани во Гостивар и ќе изработува првокласна столарија. Сестрата на Рафе, Грка ќе биде мажена за еден од потомцита на Дичо Зограф, за Пандил. Едно од нивните деца ќе биде Димитар Пандилов Аврамовски.
Со шест години ќе го започне првото одделение во единственото основно училиште во Тетово. Ќе го засака најмногу цртањето. Кон крајот на четиригодишното основно образование, како позрело дете дома ќе му бидат обелодените, со љубов и носталгија чувани триесеттина прекрасни цртежи со молив на хартија – дела на неговиот починат чичко Душан, аматер што ги работел пред почетокот на II Светска војна. После 1949 година, во гимназијата „Кирил Пејчиноциќ“ во Тетово ќе го засака уште повеќе цртањето со доаѓањето на Катја Ефтимова за професор по цртање. Таа ќе го направи пресудниот момент за конечна определба на, и така веќе единствената негова желба за усовршување на цртањето. Поткрепа ќе добие и од родителите.
Школувањето во средно уметничко училиште во Скопје ќе го заврши со одличен успех. Професори ќе му бидат: Димитар Пандилов, Борко Лазески и Лазар Личаноски.
Две години ќе конкурира на академијата во Белград, но без успех. Нема да губи време. Во родниот град ќе предава ликовно воспитување, а дома ќе вежба интензивно за повторно конкурирање за прием на академијата.
Во 1961 година ќе биде примен за студент на Академијата за применета уметност во Белград. За својот прием полагајќи по трет пат ќе каже: „Првиот пат кога полагав работев како што ме учеа во средно училиште и паднав. Вториот пат кога полагав работев како што претпоставував дека се бара на Академијата, пак паднав. Третиот пат кога веќе незнаев како да работам, бев примен!“. Сликарството ќе го изучува во класа на Винко Грдан, Рајко Николиќ и Аца Томашевиќ. 1963 и 1964 година ќе учествува во сојузни конзерваторски екипи во Пула и Крагуевачка топола.
Ќе дипломори на Академијата за применети уметности во Белград и истата година на есен ќе замине на опслужување на воениот рок во Панчево. Последната четвртина од воениот рок ќе го помине во домот на гардата на Топчидер кај Белград каде ќе добие свое ателје. Ќе слика теми од животот и работата на војниците во ЈНА. Но ќе има време и за слободни теми и речиси најголемиот број цртежи и линорези инспирирани од песната „Везилка“ од Блаже Конески, ќе бидат изработени во тој период.
По завршувањето на воената обврска на 17-ти септември ќе се вработи во Тетекс. Истата година ќе отвори прва самостојна изложба во Тетово со дела од циклусот инспириран од „Везилка“ од Блаже Конески. 1968 година истиот циклус ќе го прикаже на прва самостојна изложба во Скопје. За овие и други ликовни активности 1968 година ќе ја добие Ноемвриската награда за сликарство во град Тетово.
1969 година ќе ја наслика малата слика „Зимски пејсаж“ – патоказ по кој го усмери начинот на идното негово сликарство.
1971 година ќе го наслика полиптихот со тема од животот на Кирил Пејчиновиќ – Тетоец во димензии 300х200см., како нарачка од Општината по повод прославата на 200 години од неговото раѓање.
1974 година се жени со Оливера Грнчаровска, доктор по медицина.
1975 година, есента ќе му се случат три значајни работи, ќе му се роди синот Владимир, ќе отвори голема самостојна изложба на слики во маслена техника во Домот на културата во Тетово и ќе добие од собранието на општина Тетово локација за градба на сопствена куќа во која, кога ќе биде изградена, ќе доминира пространо ателје.
Во март 1977 самостојно ќе изложува во Малиот ликовен салон во Нови Сад, а во мај ќе му се роди вториот син, Игор. Есента самостојно ќе изложува во Центарот за култура и информации во Скопје.
1978 ќе има самостојна изложба во домот на културата „Васа Пелагиќ“ во Ново Сараево.
Во 1980 повторно ќе се случат три значајни работи: ќе ја добие наградата на изложбата „ДЛУМ – цртеж“ при НУБ „Климент Охридски“ во Скопје, ќе ја наслика првата монументална слика и ќа ја наслови „Сведоци“ за Петтата изложба „НОБ во делата на југословенските ликовни уметници“ која во 1981 ќе постигне успех и ќе биде откупена за потребите на галеријата на Домот на ЈНА во Белград, ќе добие 8-месечна специјализација како стипендист на француската влада во градот Анже (Angers) – Франција
Ќе прави подготовка за голема самостојна изложба во уметничката галерија на Даут-Пашин Амам во Скопје. Во 1983 изложбата ќе биде реализирана во сите сали на галеријата.
1984 во неговиот дом и во ателјето, Телевизија Скопје ќе му направи 30-минутна емисија „Гледач-уредник“.
1986 ќе ја добие наградат и повелбата на сликарство „Ликум“ на авторската агенција за СРМ, на годишната изложба на ДЛУМ на монументалната слика „Сведоци III“.
1987 ќе учествува во VI триенале на Југословенската современа графика во Битола и на 6-та изложба на Југословенски портрети во Тузла.
1989 ќе има изложба на тема „Сведоци“ во галеријата на Студио „Б“ во Скопје.
Деценија во која ќе му се случуваат многу значајни ликовни активности како резултат на претходно скоро еднодецениско истражување и творење:
1990 самостојна изложба во КИЦ со најголем дел од темата „Сведоци“.
1992 година заедно со четири македонски сликари: Родољуб Анастасов, Васко Ташковски, Милош Коџоман и Стефан Хаџи Николов. Ќе учествува на изложба и аукција во Друо – Париз, со свои слики.
Пролетта 1994 ќе го напушти Тетекс и ќе добие статус на самостоен ликовен уметник од страна на Министерството за култура на Република Македонија.
1994 наесен ќе отвори голема самостојна изложба на КИЦ Скопје, во двете сали со темите „Мртва Природа“ и „Девојки“. Истата година изложбата ќе биде прикажана и во Домот на културата во Тетово.
1995 ќе има самостојна изложба и аукција во Друо – Париз, со 32 слики.
1995 на 88-годишна возраст ќе умре татко му Славе.
1997 - самостојна изложба и аукција во Друо - Париз.
1997 во октомври во музејот на град Скопје ќе отвори голема јубилејна самостојна изложба со што ќе го одбележи своето 30-годишно ликовно творештво.
1997 Самотојна изложба во Кичево и Тетово
1998 Самостојна изложба во Кочани, истат година ќе му биде доделена наградата „Методија Ивановски – Менде“ на изложбата Сликарство – мал формат во КИЦ.
1999 ќе го портретира во живо композиторот Тодор Скаловски од што ќе произлезе од 30-тина цртежи во молив, туш и сепија.
Во јули 1999 ќе замине во студиски престој од 30 дена во Париз, во Citèè Internationale Des Arts со Мирослав Месин.
2000 ќе стане редовен надворешен член на Друштвото на ликовни уметници на Битола ДЛУБ.
2000 по формирање на Друштво на ликовни уметници на Тетово ќе стане негов член.
2001 ќе изработи портрети во маслена техника на Тодор Скаловски и на Владимир Николовски за потребите на Здружениоето на композиотри на Македонија.
2002 ќе изработи портрети и на Тома Прошев и Томислав Зографски
2002 ќе оствари трет студиски престој во Citèè Internationale Des Arts во Париз каде покрај другите ќе изработи и повеќе слики во пастелна техника.
2002 ќе учествува по втор пат на покана на „Интербифеп“ во Тузла.
2003 ќе ја реализира самостојната изложба „Париска средба 3“ во Тетово. Таа година наесен ќе оствари три значајни самостојни изложби: во Тетово, Ново Село и во Струмица. Значењето на овие изложби е во тоа што во трите различни места ќе се одржуваат речиси истовремено во распон од 40-тина дена.
2003 на 89-годишна возраст ќе умре мајка му Неда.
2004 ќе замине на четврто студиско престојување во Citèè Internationale Des Arts во Париз каде ќе учествува со вторa самостојна изложба на пастели работени во Париз и Охрид.
Во последните десетина години покрај другите активности ќе биде учесник на голем број на меѓународни ликовни колонии во Охрид, Битола, Струмица, Тетово, Куманово, манастир Св.Јоаким Осоговски, Кавадарци, Гевгелија, Дојран, Дебар, на Китка, Михајлово и др.
Речиси цела 2004 и 2005 интензивно ќе работи на подготовките, концепцијата на новите дела на ретроспективната изложба во Музеј на град Скопје, во Октомври 2005-та година.
2007 Скопје, Национална галерија, Мала станица „40 години цртеж“
- Свети Николе, Дом на културата
- Штип, Дом на културата „Ацо Шопов“
- Делчево, Дом на културата
- Неготино, Дом на културатa
2009 Берлин, "Art Center Galerie"
- Нинберг, "Ehrenhalle des rathauses"
- Кавадарци, Дом на културата
- Њу Јорк, Македонски културен центар
- Скопје, Македонска академија на науките и уметностите, Ликовен салон
2011 Гевгелија, Хотел Аполонија
2012 Виена, Galarie "Palais Porcia"
- Скопје, Глаерија „Око“
2013 Скопје, Матица Ексклузив
НАГРАДИ
1969 - „Ноемвриска награда“ за сликарство на Тетово - општински признание
1980 - Награда ДЛУМ - цртеж при НУБ „Св.Климент Охридски“ - Скопје
1986 - Награда и повелба за сликарство на Аворската агенција на Македонија
1998 - Награда за сликарство „Методија Иваноски - Менде“ на 15-та изложба на Мал формат при Културно-информатичкиот центар Скопје